به گزارش قدس آنلاین، این عناد با انقلاب اسلامی در واقع بیش از آنکه مخالفت یک کشور یا جریان باشد، تقابل یک اندیشه و جریان فکری مادی با عنصر مرکزی انقلاب بود.

بر همین اساس انقلاب امام‌خمینی(ره)، به یک باره مانند یک سد بزرگ، مقابل این جریان قرار گرفت و نظم  جهانی بر آمده از تفکر مادی‌غرب را به خطر انداخت. این نگره اسلامی شیعی نگاه به انسان را دست‌خوش تغییر کرد و سعادت انسان و پیشرفت مادی و معنوی او به طور همزمان را آرمان خود قرار داد. بر این پایه، دوباره ارزش‌های والای فطری و الهی مطرح گشت و برنامه جدیدی برای زیست انسان معاصر و ارتقای کیفیت زندگی او بر مبنای انگاره‌های توحیدی و تعالی انسان پدیدار شد.

طرح مسئله احیای این ارزش‌ها، جریان استعمار و استکبار را با خطر جدی مواجه ساخت؛ زیرا با گسترش و ترویج آرمان‌های انقلاب، بسیاری از ملت‌ها و مردم در دامنه تأثیرات آن قرار گرفته و به مانعی بزرگ برای اهداف مادی‌گرایانه قدرت‌ها بدل می‌شدند.  با توجه به این شرایط، جمهوری اسلامی ایران، وضعیتی ساختاریافته پیدا کرد و به یک کشور خاص محدود نشد و بلکه جریان استکبار همه توان و قدرت خویش را در جهت هماهنگی همه ظرفیت‌های جهانی برای مبارزه با انقلاب اسلامی قرار داد. در بیش از ۴۰ سالی که از انقلاب اسلامی می‌گذرد انسجام جهانی دشمنی با ایران اسلامی همواره وجود داشته است.

از این سوی، انقلاب اسلامی که همواره با دشمنان خارجی و نمایندگان ایشان در داخل کشور مواجه بود، با اتکا به مردم، تقویت سرمایه اجتماعی و ایجاد پایداری اجتماعی با همه دشمنی‌ها مبارزه کرد. ایران با وجود آنکه از تکثر بسیار ویژه‌ای در زمینه قومیت‌ها و مذاهب برخوردار است، این تنوع و تکثر را به یک وحدت بزرگ بدل ساخت و نقطه‌ای که دشمن برای مبارزه با ایران به آن اتکا کرده بود را به نقطه قوت خویش بدل ساخت.

مقاومت و پیشرفت انقلاب در همه این سال‌ها، آن هم در برابر شدیدترین تحریم‌ها، نتیجه وحدت و انسجام مردم شریف ایران بوده است. امروز که ایران اسلامی تجربه ارزشمندی از وقایعی که در سخت‌ترین شرایط پشت سر نهاده را دارد و همچنین در برابر سخت‌ترین و بی‌سابقه‌ترین تحریم‌های ممکن و ترور شخصیت‌ها و دانشمندانش قرار گرفته است، بیش از هر زمان دیگری به وحدت و یکپارچگی ملی نیاز دارد. توجه به دشمن مشترک همواره یکی از عوامل جدی حفظ وحدت بوده و هر زمانی که از این دشمنی مشترک غفلت شود، زمینه‌های انسجام نیز کمرنگ می‌شود.

خطری که امروز در مسیر پیشرفت انقلاب و مقابله با دشمنانش دیده می‌شود، بی‌توجهی به وحدت، هم‌گرایی و هم‌افزایی میان اقشار و گروه‌های گوناگون است. نباید فراموش کنیم ما ملتی هستیم متکثر و برخوردار از سلایق گوناگون که اتفاقاً این گوناگونی خود نقطه قوتی برای ماست، به شرط آنکه بتوانیم یکدیگر را تحمل کنیم و در تکمیل و کمک به یکدیگر برای رسیدن به هدف غایی و مقابله با دشمن مشترک بکوشیم.

اتفاقی که روز ۱۴ خرداد در زمان سخنرانی حجت‌الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی روی داد، نمونه‌ای از انحراف از آرمان انقلاب و وحدت‌آفرینی است. در شرایطی که بیش از هر زمان دیگری به انسجام نیاز داریم، بروز و ظهور میدانی برخی اختلاف نظرها، جز زمینه‌سازی سوء‌استفاده دشمن نتیجه‌ای ندارد. اختلافات سلیقه وجود دارد، اما طرح این اختلاف‌ها، زمان و مکان و فضای ویژه خود را دارد، نه در مراسم سالگرد ارتحال بنیان‌گذار کبیر انقلاب که باید نمود اوج وحدت باشد.

به همین خاطر است که رهبر معظم انقلاب، در نقد این حرکت شتابزده و احتمالاً احساسی از واژه تخریب استفاده نمودند. باید بدانیم این گونه تخریب‌ها، در نهایت برای دشمن خوشایند بوده و به خود ما آسیب خواهند رساند. به نظر می‌رسد بازخوانی تاریخ انقلاب و حوادث آن برای نسل جدید، یک نیاز اساسی است تا دیگر شاهد چنین رویدادهایی نباشیم.

انتهای پیام/